Het blijft een spannende gebeurtenis, de eerste excursie van het jaar. Net als vleermuizen moeten ook wij uit onze winterslaap komen. Komen wij met genoeg mensen eruit? Hebben wij voldoende parate vleermuiskennis en is er nog wel interesse naar vleermuizen? Vooral het eerste en laatste hadden wij onderschat, want gaandeweg zaterdagmiddag stroomden de aanmeldingen binnen en hadden wij meer gidsen nodig. Uiteindelijk bleef de teller op 45 geïnteresseerden steken en kregen wij dankzij Whatsapp 5 gidsen bij elkaar. Met onze kennis was niets aan de hand, die had de winter ruimschoots overleefd.
Wilko nam ons aan de hand van een nieuwe presentatie mee in het leven van de Chiroptera (Latijns: handvleugeligen). Het was mooi om te zien dat de aanwezige kinderen al veel kennis van vleermuizen hadden en dat zij geen angst voor deze dieren hadden. Gelukkig, want hier is absoluut geen reden voor.
Met informatie over zwemmende en poepende vleermuizen wist Wilko de kinderen aan zich te binden. Ook voor het volwassen deel van het publiek was er voldoende informatie betreffende het wel en wee voor vleermuizen bij het isoleren van spouwmuren, Exclusion Flaps, de beschermde status van vleermuizen en een lastig rekensom over hoeveel insecten zij per nacht eten.
Vlak voordat wij naar buiten gingen was er discussie over waar Vlissingen lag. Vloog die ene vleermuis vanuit Engeland Nederland binnen bij Vlissingen? Kijk zelf naar de kaart.
Tijd om naar buiten te gaan.
Het was frisjes, om en nabij de 10 graden en dit ligt op de grens van vleermuisactiviteit. Blijven ze een nachtje binnen of gaan zij op jacht naar insecten. Ook onder vleermuizen blijken er individuen te zijn die houden van gokje. Wij liepen met jassen en hadden geen last van muggen, blijkbaar waren er wel muggen of ander vliegende insecten want bij een vijver in het midden van Marveld gingen onze batdetectoren eventjes tekeer. Voor velen was het te donker om ze te zien vliegen, vele kinderen zagen ze gelukkig wel
Foto’s: Casper
Arie, Casper, Erika, Gilbert, Wilko, Kevin
